Birthday {open}

Elk geluid uit de omgeving was op te vangen eens ze in haar wolvenvorm door het bos rende. Een bos dat zoveel meer geluiden kende dan haar menselijke oren ooit zouden kunnen horen. Zo ook een verwarde stem tussen de bomen. Allanque hield stil en veranderde in een ogenblik terug naar haar menselijke gedaante, alvorens ze op de onbekende die hier ergens moest zijn af begon te stappen. Na enkele passen kon ze iemand met wit haar onderscheiden tussen de bomen. Zonder enige aarzeling in haar passen kwam ze dichterbij, haar groene ogen op de persoon gericht. "Alles goed?" vroeg ze op neutrale toon, terwijl ze haar hoofd iets schuin hield. Het zag eruit alsof hij niet helemaal wist waar hij was en misschien was dat ook wel zo. Iedereen hier was immers op een dag wakker geworden zonder enige herinnering van het verleden. Voor haar was dat een tijd geleden en dus had ze zichzelf weer volledig gevonden, op haar vroegste herinneringen na dan.

Bingo. Toen hij haar uitlegde dat het niet goed ging wist ze dat ze gelijk had gehad in dat hij geen weet bleek te hebben van wie hij was. Allanque sloeg haar armen over elkaar. "Dat is vrij normaal. Je bent op deze dag op de wereld gezet, vandaar dat je geen herinneringen of iets hebt. Die moet je maken," vertelde ze hem kalmpjes. Zelf had ze altijd het gevoel gehad dat er nog iets anders geweest moest zijn, aangezien mensen en dieren niet zomaar uit de lucht kwamen vallen en dan begonnen te leven. Het leek er echter op dat ze dat nooit zou kunnen bewijzen en dat degenen die haar hier op hadden gevangen toch gelijk zouden krijgen. Misschien was dit wel gewoon hoe de wereld werkte in sommige gevallen.