I found my way [Open]

De jongen was hier nu misschien 3 weken, maar hij moest zeggen dat hij zijn weg aardig gevonden had. Hij had alle mensen weten te ontlopen, omdat hij daar gewoon nog niet klaar voor was. Hij was namelijk 3 weken geleden wakker geworden in dit gebied, wat hij niet kende. Het enige wat hij zich kon herinneren was zijn eigen naam. Luke.
Al snel had hij door wat hij kon. Dat hij aarde kon sturen en in een wolf kon veranderen. Beide 'gaves' had de jongen nog niet volledig onder controle - natuurlijk niet, hij had ze net 3 weken. Maar hij had het aardesturen wel veel beter onder controle gekregen, hij kon vrij grote stenen optillen, of samenvoegen. Het wolf-ding was iets waar hij meer moeite mee had. Het was niet dat hij het niet onder controle had, maar het was meer dat hij zich niet goed voelde in het wolven lichaam.
Luke werd opgeschrikt door het geluid van voetstappen, die richting hem kwamen. Hij balde zijn hand tot een vuist en hief die iets op, zodat naast hem een redelijk groot brok aarde zweefde, duidelijk klaar om iets of iemand te raken.