Lost and found [Open]

Regendruppels vielen op haar huid terecht terwijl de goud/zwarte wolvin door de Ignis territorium liep. Konden ze gewoon herfst niet overslaan en meteen doorgaan naar winter? Wat had je nou weer aan herfst? Het was nat, koud, vochtig en je raakte snel verkouden. De wolvin schudde haar hoofd en bewoog zich weer verder. Het heerste lichtjes in haar roedel, het scheelde enorm dat de leden van Ignis zichzelf konden opwarmen. Inej hief haar hoofd op en keek naar de lucht boven haar, het leek er op dat het ging stoppen maar de wolken boven haar vertelde haar iets anders. 'Nog even snel langs de glassbell en dan kun je naar huis.' Zei ze in haar hoofd voor ze richting de warme grotten liep. Sinds ze laatste keer een nieuw lid had gevonden, had de jonge wolvin besloten om vaker te patrouilleren en zo kon ze ook in de gaten houden of er geen wolven in Ignis waren die hier niet hoorde.
Aangekomen bij de Glassbell kwam een geur van een natte wolf haar neus binnen. Haar staart ging wat omhoog staan en ze liep de grot binnen, warmte verwelkomde haar. Zonder enige aarzeling liep ze achter de geur aan en kwam zo bij een blauwe wolf uit. 'Ik hoop dat je mentaal jezelf hebt klaargemaakt om dit grot te verlaten?' haar stem was neutraal en ze hield een nette afstand.

Mathias zijn oren bleven gespist toen de wolf naderde en hem toesprak. Rustig hief hij zijn hoofd op en keek de wolf aan. De geur die hem prikkelde deed hem geen belletje rinkelen, maar de fierse blik vertelde hem dat dit ongetwijfeld een lid was van Ignis, al dan niet hoog in rang. Mathias stond rustig en kalm op. ‘Ik wens u ook een fijne dag,’ mompelde hij binnensmonds en liep langs haar heen om bij de ingang zijn kont weer prominent neer te zetten. Rustig tuurde Mathias naar buiten naar de spettende regen. Even snoof hij toen er een druppel op zijn neus viel. Zijn helderblauwe vacht was vervangen voor een lichtblauwe doordat het inmiddels droog was en zwijgzaam keek Mathias richting de wolf die hij achter zich had gelaten. ‘Beste wolvin, kunt u me dan op zijn minst vertellen wat de snelste route uit dit gebied is. Mathias was niet bekend met het Ignis terreritorium en wilde niets liever dan het verlaten. ‘Of moet ik je daarvoor de tijd gunnen om je mentaal voor te bereiden,’ sprak Mathias met een paar opgekrulde mondhoeken. Het was geen verkeerd bedoeld grapje, maar hij besefte dat het wel een risico met zich meedroeg.

Haar tanden jeukte gewoon om zijn kraag vast te grijpen en uit de hol te slepen, maar ze moest zich gedragen, laten zien dat ze een waardige alfa was. ‘Ik wens u ook een fijne dag,’ Inej snoof en keek toe terwijl de wolf richting de uitgang liep. Even had ze hoop dat hij zonder problemen weg ging, maar nee hoor zoveel geluk had ze niet. ‘Beste wolvin, kunt u me dan op zijn minst vertellen wat de snelste route uit dit gebied is.' In haar hoofd vervloekte ze deze avond. 'Nou als je een beetje slim bent ga je opzoek naar een rivier en volg je die en dan ben je hier weg en kunnen we verder met ons leven.' Ze liep op hem af ‘Of moet ik je daarvoor de tijd gunnen om je mentaal voor te bereiden,’ Ze zag zijn op gekrulde mondhoeken 'Ik kan je er ook best uitschoppen, kies maar.' haar stem was droog en ze keek afwachtend naar de jongeman.

Mathias kreeg een ontdeugende fonkeling in zijn ogen toen ze haar verklaring gaf. De beste Ignis-lid was dus niet gek. Goed om te weten dat dit vrouwtje minstens haar kennis paraat had. Echter gaf hij niet prijs dat hij haar dusdanig aan het uitlezen was. ‘En mag dat dan stroomopwaarts, of neerwaarts zijn?’ vroeg hij om het nog even iets langer uit te stellen. Haar reactie deed hem even grinniken. Pas toen hij besefte wat ze zei hield hij op. ‘Euhm, ik neem aan neerwaartse stroom, gezien het aqua gebied het natste is,’ mompelde hij er achteraan. ‘Vind het wel jammer hoor, voelde me hier bijna welkom,’ sprak hij en haalde zijn schouders op en tuurde naar de regen. Even zweeg Mathias en rolde toen met zijn ogen. ‘Ach, als je wilt dat ik ga’ mompelde hij met een verzuchtende toon. Rustig tilde Mathias zich op met zijn bovenbenen en liep weg. Hij keek nog even met een teleurgestelde blik over zijn schouders terwijl de regendruppels zijn lichtblauwe vacht weer de heldere en felle blauwe kleur gaven. Hij draaide zich om en zijn ogen stonden toen serieuzer en met een tevreden glundering. Zijn mond vormde een tevreden griijns, goed om te weten wie er in de leiding is van de Ignis roedel. Zolang hij gewoon luisterde en ze hem liet gaan kwam hij nog ongedeerd weg ook.

[justify]Ze was moe, hongerig en nat, kon het nog beter? En nu nog is deze buitenstaander. Wat een geweldige dag. Ze neergeerde zijn vragen en ging naast hem staan met haar blik naar buiten. Het viel bakken uit de lucht, wanneer zou dit veranderen in sneeuw? ‘Euhm, ik neem aan neerwaartse stroom, gezien het aqua gebied het natste is,’ mompelde hij er achteraan. ‘Vind het wel jammer hoor, voelde me hier bijna welkom,’ Inej keek hem even aan 'Dan ben je een stomme aqua soldier.' haar stem was kalm, koud kalm, ze zou geen buitenstaander hier "welkom" laten voelen. ‘Ach, als je wilt dat ik ga’ Er was niet veel te willen, dit was de Ignis territorium en het was haar taak om die zo te houden. Terwijl ze toe keek hoe hij naar buiten liep en zijn vacht helder blauw werd, kwam een gedachte in haar op, wat nou als hij gewoon verder op onderzoek ging in haar territorium? Nee dat kon ze niet laten gebeuren, ze zou hem tot de grens begeleiden zodat ze zeker wist dat dat ding hier niet meer was. Zonder te aarzelen stond ze op en liep achter hem aan, al gauw liep ze naast hem. 'Als je zo blijft lopen zal er geen droog plek van je overblijven als je thuis aankomt.'[/justify]

‘Nee hoor, met mijn babbel is niets mis,’ Inej rolde met haar ogen en bleef naast hem lopen, ze zou er niet op in gaan, ze moest zich kalm houden. Toen ze opmerkte dat hij wat sneller moest lopen, trok hij weer zijn bek open. "Was ik niet de stomme ‘aqua’ lid?’ sprak hij kalm. ‘Of was jij niet degene die het vurige type was?’ sprak hij met een lakoniek toontje. ‘Of ik nu nat wordt door een rivier of doordat ik op rustig tempo naar huis wandel van het ignis gebied? Ik zie het verschil niet,’ sprak hij rustig. ‘En zeg nou zelf, met gezelschap zoals jou hou ik het het nog uren vol,’ Kon deze gozer dan nooit zijn mond houden? Was het te veel gevraagd om door te lopen? ‘Ik vermaak me wel,’ sprak hij glimlachend. ‘Of is iemand er zo op ‘gebrand’ dat ik daadwerkelijk weg ben uit haar gebied, dat ik wat sneller moet lopen,’ Okee nog een paar druppels en haar emmer zou vol zijn. Chagrijnig hapte ze naar zijn poot 'Lopen jij.' Gromde ze. Gelukkig ging hij al wat sneller en zag ze hoe hij over het water boog. Iets in haar vertelde haar dat ding verkeerd ging, je kon aqua niet met water vertrouwen. ‘Het was leuk je ontmoet te hebben,’ Met een ruk schoot Inej naar voren na die woorden maar de wolf was al in het water verdwenen. Een woeste grom kwam uit haar mond en ze nam haar menselijke gedaante. Zonder het zelf te beseffen zette ze zich af tegen de stroming in en sprong het water in. Inej kon zwemmen, ze was er niet bang voor maar als het kon liep ze het liefst met een boog omheen. Het idee van nat worden beviel haar namelijk helemaal niet, maar kijk nu naar haar, ze dook het water in achter een sukkel. Het was nu wel eens de vraag of hij het ging overleven. Inej's arm schoot naar voren hopend om een stuk van hem te pakken te krijgen als ze tenminste de goede keus had gemaakt.

Mathias was het water ingedoken en regelrecht stroomafwaarts ingekeerd. Hij had de stroming mee en had zo sneller een voorsprong voor Inej een keuze had kunnen maken. Tenminste, dat verwachtte hij. Hij had gerekend op haar keuze opwaarts of afwaarts door deze weg langs de oever te volgen. De harde doffe klap in het water was de onzorgvuldige duik van een Ignislid die ook nog eens de leidster bleek te zijn. Mathias aarzelde niet, ze was te snel achter hem aangekomen om hem een voorsprong te gunnen. Wat echter niet zo slim was van ons lieftallige alfavrouwtje was het feit dat ze nu niet meer op haar eigen terrein bevond. Ze sprong uit haar comfortzone, compleet uit haar element. Als Aqua-lid kon Mathias relatief gezien zich beter weg maken in het omvattende water. Haar passie om hem te vangen was bewonderingswaardig, maar ergens was ze nu te koppig geweest. Mathias stopte met zwemmen. Hij kreeg een grijns op zich. Hij zwom ineens krachtig vooruit, althans zijn bewegingen leken daarop. Gun haar maar de waan dat ze hem inhaalde, lang duurde het niet of hij voelde de warme hand van de Ignisleidster om zijn enkel. Mathias blik verscherpte. Het was nu of nooit. Hij trok zijn knieën in en gunde haar de kans om zich dichterbij te trekken. Mathias kreeg een spottende grimas op zijn gezicht. Jammer, vurige dame, dit keer was geluk niet aan je kant. Mathias zette met een krachtige duw zijn voeten tegen haar schouder en duwde met alle kracht tegen haar schouders. Haar vaart werd genadeloos hard afgeremd en Mathias kon zich lichtjes afzetten. De natuurwetten geboden hem dat zijn afzet maar half aan kracht had omdat Inej tegen het water aan gedrukt was, maar het gaf hem een voorsprong. Mathias schoot schuin naar het oppervlak en kwam boven om daar de borstkrabbel krachtig in te zetten. Hij keek om waar hij Inej achter had gelaten voor een fractie van een seconde. Hij had minstens tien meter voorsprong. Als hij dat aan wist te houden met zijn goede manier van ademhalen kon hij haar afschudden bij de komende Y-splitsing. Dan kon hij minstens een weg banen naar het Terra gebied waar de rivier doorheen gleed en zijn weg naar het Aquagebied veiliger kon vervolgen. Op het Terra gebied had ze immers geen zeggenschap over hem. Zijn ogen waren vastberaden op zijn doel, wetend dat het gevaar onverbiddelijk dichterbij wilde komen.

Alle lessen die ze met haar vader had in het water kwamen omhoog, haar eerste zwemles, alle krachtoefeningen in het water. "ken je vijand, Inej." Het is een slimme man die een goede alfa had opgevoed. Toen haar hand om zijn kuit heen krulde liet ze haar handpalm heet worden. Hij zou deze dag nooit vergeten. Een voet kwam tegen haar schouder en hoe graag ze hem ook niet los wou laten, liet ze hem los. Ze werd flink afgeremd en hapte naar adem boven water. Hoe goed ze ook niet getraind was, in water had ze geen kans. Inej zette zich af en greep de rand waar ze zich omtrok, gelukkig kon ze aardig goed stijlen dingen beklimmen en wat dit makkelijk. Toen ze boven water was nam ze haar wolven vorm aan, hief haar hoofd en liet een luide huil horen, voor de wolven in haar roedel maar ook voor de indringer. Het duurde misschien minder dan een halve seconde, ze liet haar hoofd zakken en rende langs de rivier. In haar hoofd ging steeds één woord heen 'Stop.' Ze zag hoe het woord als een rivier met de stroming mee ging en tegen Mathias op botsten. Een paar dagen geleden dat ze namelijk ontdekt dat (hoe zwak het ook wel niet was) ze gedachtes in mensen hun hoofden kon stoppen. Zo snel als ze kon rende ze met de rivier mee, hopelijk kon ze hem nog te pakken krijgen voor dat hij de Terra territorium in ging...

Haar gedachtes hoeven niet binnen te komen bij Mathias, haar kracht is nog zwak en jij krijgt gewoon de kans om te kiezen ^-^

Haar voeten gingen razendsnel over de grond terwijl ze rende. Hoewel de jongen niks had gedaan kon ze het niet toelaten om hem zo maar ongestraft weg te laten gaan. Dat kon ze gewoon niet laten gebeuren. In de verte zag ze een hoop bomen omgewaaid, een grom kwam uit haar mond en ze zette zich wat harder af, haar livhaam kwam los van de grond terwijl ze sprong en ze lande tegen een omgevallen boom, voorhaar zag ze nog een hogere omgevallen boom, terwijl haar voeten net op de boom kwamen zette ze zich weer af richting een boom die nog wel overeind stond en weer tegen meteen afzette. Met een soepele sprong, sprong ze over de hoge boom heen en lande op haar 2 poten. Het was maar goed dat ze veel geoefend had want dit zou haar een paar weken geleden niet gelukt zijn. Inej knipperde even met haar ogen voor ze weer verder rende, heel even was ze vergeten dat ze achter iemand aanjoeg. Toen ze dichterbij kwam zag ze hoe de indringer bijkwam en snel weg zwom, geërgerd remde ze af bij het water, ze waren veel te dicht bij de einde van haar territorium en als ze nu achter hem aan zou gaan zou ze hem te pakken krijgen bij de Ignis territorium. Een geërgerde grom ontsnapte haar terwijl ze toekeek hoe een witharige jongen weg zwom. Soms moest een leider accepteren dat ze geen succes zal halen, wie weet zou hun pad nog eens kruisen.

upgrade post voor wallcrawling?