The border

Op sommige momenten was het goed om even op jezelf te zijn. De natuur in om helemaal tot rust te kunnen komen. Je gedachtes ordenen en verder niets aan je hoofd hebben. Een fris briesje waaide door de haren van de jongen. De haren die de zelfde kleur hadden als de bloemetjes die soms in het gebied groeide. De haren die voor zijn gezicht hingen had hij zoals altijd voor het gemak wat naar achter gebonden. De smalle zilveren haarspeld was tussen de andere haren op zijn hoofd verborgen. Zijn blauwe ogen volgde de stroming van de rivier. Hier en daar spatte het water tegen de oever of een steen die boven het wateroppervlak uit stak. Zo heel af en toe zag de jongen een vis voorbij zwemmen. Als je zo in de natuur rond liep, zonder ergens aan te denken, had je totaal geen gevoel van tijd. Zale's gevoel voor afstand bleek ook wat te wensen over te hebben. De jongvolwassene kreeg het gevoel dat hij zich niet lang meer op het gebied van Aqua zou bevinden. Hij begon aardig dicht tegen de grens te komen. Enig idee waar de grens nou precies lag had hij ook niet. Voor het zelfde geld zou hij net het gebied van een andere groep op zijn gelopen. Zale neuriede echter het rustige deuntje door terwijl hij op een rustig tempo verder liep.

{Eerste post voor Genos, hopelijk kun je er wat mee}