I'm just your problem ♥ (MATTHEW)

Administrator

L E O R I N A

Alsof het de normaalste zaak van de wereld was en totaal niet verboden trippelde de zwarte wolvin door de ruïnes van Ignis. Dat het niet haar eigen territorium was, was wel te ruiken. Het was dan ook niet dat ze zo dol was op Ignis, dat ze hier een bezoekje kwam brengen, nee. Het waren de ruïnes die haar interesseerde. Sinds de dag dat ze ervan gehoord had, had ze al geplant eens langs te wippen. In het midst van de nacht leek haar een goed tijdstip.
Met een sierlijke sprong wist de wolvin zichzelf op een van de oudere brokstukken te werpen, om zo een goed uitzicht over de ingang van de ruïnes te hebben. Het was er niet ongevaarlijk uit. Zo brak en zo teer, of het elk moment kon instorten. Ze twijfelde even, was dit slim? Veel tijd om verder te twijfelen had ze echter niet toen de geur van een Ignis lid haar neus binnendrong. Met een ruk draaide ze zich om.

Laatst aangepast door Leorina op di nov 03, 2015 9:10 pm; in totaal 2 keer bewerkt

Administrator

m a t t h e w

And so I bared my skin and count my sins

Hij was er altijd op uit. Het was eigenlijk een wonder als hij wel bij de rest was dus deze gebieden kende hij maar wat goed. Het was zijn plek om tot rust te komen en zijn act even te laten varen. Om even te genieten van de omgeving en zichzelf te herpakken. Maar vandaag lag er een hele andere insteek. Hoewel in zijn mensen vorm had hij al snel de lucht opgevangen van een Aqua en al snel was hij het geurspoor gevolgd tot aan de ruines. Wat was er nou weer zo bijzonder hier om grensen compleet te negeren..
Zodra hij echter de witte wolvin in het oog had verstopte de albino zich maar het leek al te laat. Mevrouw had haar al geroken. Great. Ze draaide zich met een ruk om en met zijn handen in zijn zakken gestoken stapte Matt van achter de boom vandaan. "Goede morgen watermeisje. Verdwaalt?" Een kleine grijns speelde over zijn lippen terwijl hij een steentje naar haar poten toe trapte met een sierlijke boog en grinnikte zodra het recht voor haar voeten landde.

I'm just your problem ♥ (MATTHEW) Airc2i7

Administrator

Na een kort gegrom shifte ze terug naar haar mensenvorm. Haar roetzwarte vacht werd vervangen door een lichte huid en haar oren door lang, golvend, bruin haar. Ze sloeg haar ene been over haar andere toen ze op de rots was gaan zitten en pakte het steentje op om deze even te bestuderen. "Moest dit een poging tot aardsturen voorstellen?" sprak ze sarcastisch terwijl ze het steentje tussen haar vingers heen en weer rolde en hem vervolgens terug richting de jongen smeet.

Administrator

Een zachte grijns gleed over zijn lippen nu herkennend wie hij voor zich had. In stilte luisterde hij naar haar en zijn al brede grijns werdt alleen maar breder. ''Wellicht Watermeisje. Of moet ik prinsesje zeggen?" Grinnikte hij droogjes en ving het steentje op mid air voor hij achterover leunde. ''Verandert nog altijd mijn vraag niet. Wat mot je hier.''

Administrator

Met een speelde grijns om de lichte angst die ze had voor ignis te bedekken sloeg ze haar armen over elkaar. "Whatever floats your boat." antwoordde ze koeltjes. Alsof het haar een worst uitmaakte hoe hij haar noemde, als hij maar zo snel mogelijk weer wegging was het voor haar part allemaal best.
Over zijn volgende opmerking moest ze even nadenken. Haar excuus sloeg nergens op en ze wist dondersgoed dat dingen als dit haar haar rang zouden kunnen kosten. Aqua was een stuk strikter geworden in haar regels te laatste tijd. Gezien ze niet echt een passend antwoord kon vinden op zijn vraag haalde ze nonchalant haar schouders op. "Dat is aan jou om te fantaseren." antwoordde ze vervolgens.

Administrator

Even rolde de albino met zijn vuur rode ogen. Hij had geen zin in dit gedoe maar hij kon moeilijk zichzelf omdraaien en weglopen van een indringer. Zeker eentje met haar status. Soepeltjes zette hij zich af en stapte naar haar toe en greep de redhead bij haar kraag om haar op te trekken. Hij snoof even in haar gezicht voor hij haar kraag losliet om haar op haar kont te laten vallen en staarde kil neer op haar. ''Vertel nou maar op Watermeisje.'' Mompelde hij ijskoud

Administrator

Shit, ze begon steeds beter te realiseren dat dit een dom idee was geweest, maar hem de reden vertellen kon ze gewoonweg niet doen. Ze moest iets anders verzinnen, en tot die tijd zich eruit proberen te lullen.
Ze wreef even op de pijnlijke plek op haar bil voor de haar blik naar boven richtte, op hem. Zijn actie had haar best even geïntimideerd, maar ook dat zal ze niet toegeven. Het roodharige meisje wilde antwoorden, maar besefte dat ze gewoonweg niets wist om te antwoorden. Daarom besloot ze haar armen over elkaar te slaan en haar hoofd de andere kant op te draaien. Dan maar zwijgen als het graf, tot ze iets beters wist.

Administrator

m a t t h e w

And so I bared my skin and count my sins

Zijn blik stond op onweer en in zijn geval was dat nog wel eens dodelijk. Hij had geen behoefte aan hoge damens die zijn gehele gebied kwamen inpikken. Hij had er net zoveel moeite voor gedaan om eindelijk eens even wat rust te krijgen, like hell dan kwam zij niet langs en nam ze zijn plekje in. Het ging hem er nieteens om dat ze van een vijandige roedel was. Nee verdomme dit was gewoon zijn plek.. Moest het nou allemaal zo moeilijk zijn.. "Zo volwassen zeg. Zwijgen en mokken wat ben je twaalf?" Siste de albino koud haar aanstarend terwijl ook hij zijn gespierde armen over elkaar sloeg. Tja, zo was het niet moeilijk te zien dat Matt het meerendeel van zijn uurtjes bezig was aan zijn uiterlijk. En met resultaten, niet dat die voor haar type waren. Nee de reslutaten waren voor alle mooie meisjes uit zijn eigen roedel. Zij moest ergens anders maar gaan zoeken. Ver weg van zijn plekje.

Administrator

Had deze jongeman niets beters te doen. Het bruinharige meisje zuchtte even en richtte haar groenige ogen weer op de albino. "Ik was gewoon benieuwd naar deze plek, oké?" gaf ze uiteindelijk maar geïrriteerd uit. Ze kon zelf ook wel bedenken dat het niet te beste reden was, maar misschien liet hij haar nu gewoon met rust zodat ze haar gang kon gaan.

Administrator

m a t t h e w

And so I bared my skin and count my sins

Even trok Matt zijn wenkbrauw op en staarde haar aan. "Benieuwd naar deze dump?" Hij snoof lachend en schudde zijn hoofd. "Zijn jullie allemaal zo hopeloos in dat gebiedje van je of ben jij de enige die zo dom is?" Mompelde de albino droogjes en staarde haar recht aan. "Wel sta mij toe om u rond te leiden madame."

Administrator

Leo snoof even. "Deze 'dump' heeft anders wel een hele geschiedenis achter zich liggen. Een geschiedenis waar ik graag over zou willen leren." Zei ze vervolgens op geïrriteerde toon. Hoe kon hij deze plek niet interessant vinden? Dat niet alleen, maar het ook nog eens zien als een dump. Zonde. De brunette had graag gewild dat deze ruïnes in haar territorium hadden gestaan. Zijn tweede opmerking negeerde ze, maar de derde verbaasde haar. Ze twijfelde even, maar stemde in. "Gaat u voor, meneer de cultuurbarbaar."

Administrator

Zijn rode ogen staarde strak naar die van het meisje terwijl zijn armen over elkaar gevouwen lagen. "Heb je geen boeken dan ofzo schatje? Daar kan je meer als genoeg in lezen dat beloof ik je." Mompelde hij een kinderachtige krijns over zijn lippen verkrijgend terwijl hij zichzelf even uitrekkte en zijn lichaam omdraaide. "Nou kom op dan. En oh lieverd ik ben geen cultuur babaar geloof me, volgens mij ben ik nog degene van mijn roedel die het meest om cultuur geeft." Mompelde hij en rolde sarcastisch met zijn oge nvoor hij wegstapte.

Administrator

Leo klopte het stof van haar kleding en zette een hand in haar zij, wachtend tot haar 'gids' de rondleiding zou starten. "Helaas ben ik het 'eerst zien dan geloven' type. Boeken zijn oké, maar ik ervaar het liever zelf." merkte ze koeltjes op. "Ignis kennende geloof ik dat graag." antwoordde ze op zijn volgende opmerking waarna ze achter hem aanstapte. Gezien ze niet erg groot was en haar benen dus ook niet heel lang waren, kostte het haar wat meer moeite de jongeman bij te houden, maar de brunette liet zich niet kennen.

Administrator

I'm just your problem ♥ (MATTHEW) WysgsUJ

"faith is a bird that sings while its still dark"

Met een grom rolde hij met zijn ogen en staarde recht naar de brunette. " Wellicht ben jij het type dat pas geloofd als ze tegen een muur aan geduwd wordt hmm." Een smerige grijns gleed over zijn lippen terwijl hij een stap naar haar toe zette haar aanstarend. Echter draaide hij zichzelf bij vlak voor zijn lippen haar zachte huid raakte en hij begon weg te lopen. "Goed dan waar wil je beginnen?"

Administrator

Zuchtend rolde ze even met haar ogen en sloeg haar armen over elkaar. ''Wellicht,'' mompelde ze als antwoord. Toen ze haar ogen echter weer op de jongeman richtte schrok ze even van hoe dicht bij deze inmiddels was gekomen, al probeerde ze dat niet te laten merken. Zonder een verdere beweging te maken versmalde ze haar ogen en boorde haar gifgroene blik in de zijne. Het leek een lange tijd te duren voor hij zich weer omdraaide, en zachtjes liet ze een kleine zucht van opluchting los. "Verras me," antwoordde ze met een speelse grijns.

Administrator

"faith is a bird that sings while its still dark"

Hard en kil staarde hij haar recht aan. Hoewel hij echt geen behoefte had aan het spelen van toerist beglijder besloot hij toch om door te gaan en liet haar in stilte het een en ander zien. Elke keer een korte en emotieloze uitleg gevend. "Oftewel alles is exact hetzelfde als jouw leuke boeken." Mompelde hij koeltjes en gaapte. "Kan je nu weer oprotten?"

Administrator

Hoewel zijn houding haar nogal irriteerde, probeerde ze die gedachtes op zij te zetten en gebruik te maken van het feit dat ze de kans kreeg deze ruïnes te bekijken. Ze was dan ook best onder de indruk. Het zag er anders uit dan de tekeningen ervan gemaakt waren.
Na zijn opmerking rolde ze even met haar ogen. Wat had deze gast. Op zich snapte ze dat ze hier niet welkom was, maar dan hoefde hij niet zulk kinderachtig gedrag te vertonen. "Dat zou kunnen, maar ik denk dat ik hier nog niet klaar ben." merkte ze koeltjes op waarna ze richting de ingang van het wat dieper gedeelte van de ruïnes stapte. "Al snap ik het als jij er genoeg van hebt. Je bent dan ook vrij om te gaan. Een gids heb ik niet meer nodig." riep ze over haar schouder voordat ze in de schaduwen van de de ruïnes verdween.

Sheet komt er later bij, zit nu op school op m'n iPad~

Administrator

Langzaam vernauwde hij zijn ogen. Hij had al zo her vermoeden gehad dat haar hier weghouden niet het makkelijkste zou worden dat hem ooit als taak gegeven was maar verdomme ze maakte het hem wel heel moeilijk om haar nu niet gewoon direct te wurgen. Haar woorden kwamen dan eigenlijk ook totaal niet als shock maar lieten hem nog geirriteerder achter. Hij gromde en schoot achter haar aan. "Verdomme ben je nou echt zo dom!" Riep hij haar achterna wat achteraf gezien niet de beste beslissing was geweest die hij ooit gemaakt had. Achter hem begonnen brokstukken te vallen en al snel leek het alsof er meer en meer brokken steen er op uit waren om hem te vermoorden. Met een grom sprong hij naar voren en rukte niet zo charmant het meisje weg voor een groot stuk gesteente haar kon raken en dwong haar tengere lichaam onder de zijne waardoor hij een stuk gesteente op zijn rug wist op te vangen. Schreeuwen in oude grotten die los zaten, beste plan ooit.

Administrator

I'm just your problem ♥ (MATTHEW) 2zny35i

Op zijn opmerking had ze met haar ogen gerold, maar verder besloten hem maar gewoon te negeren. Ach, hij kon 't ook niet helpen. Ignis was nou eenmaal snel aangebrand.
Het volgende geluid liet haar zich wel even omdraaien. Wat begon als een klein gerommel breidde zich al snel uit tot vallende stenen en rondvliegende stofwolken. Nog voor ze een vin kon verroeren voelde ze hoe ze tegen de grond werd gedrukt. Het gebeurde allemaal erg snel, dus het besef kwam pas na de stofwolken waren gaan liggen en het daglicht verdwenen was. De stenen hadden de ingang van de ruïne versperd. Geschrokken duwde ze de jongen van zich af en probeerde de stenen weg te duwen, maar zonder succes. Ten eerste was het pik donker, en ten tweede was ze fysiek niet bepaald sterk. "Nu tevreden?" spuugde ze woedend terwijl ze haar armen over elkaar sloeg.

Administrator

Zijn harde rode ogen leken even te branden terwijl hij het bruinharige meisje aanstaarde in de totale duisternis. Uit zijn jas kwam de kleine kuiken die in zijn haar sprong waardoor wellicht zijn brandende blik niet meer zo angstaanjagend was als dat hij wou maar hij hielt het vast. "Oh ja meer dan tevreden jij..." Een laatste scheldwoord hielt hij in terwijl hij haar losliet en zijn hoofd wegdraaide naar wat ooit hun opening was geweest en liet zijn hand op de gladde stenen rusten. "Je hebt ons ingesloten met je belachelijke gedrag. Goed gedaan."

Administrator

De brunette kon zich haast niet meer inhouden. Ugh, die achterbakse.. laat ook maar. Ze zat hier nu vast en ze moest hier uit. Wat die albino deed moest hij zelf weten. "Maar mijn belachelijke gedrag is ook het geen wat mij hier uit gaat halen." zei ze geïrriteerd voor ze opnieuw een poging deed tegen de stenen te slaan. Ze merkte dat ze het al een stuk benauwder kreeg. In de donkere, afgesloten ruïnes was niet veel zuurstof te vinden. Het duurde dan ook niet lang voor het slaan tegen de rotsblokken steeds langzamer ging, tot ze uiteindelijk achterover op de verharde aarde neerviel. Te veel inspanning met zo weinig zuurstof was niet haar beste beslissing.

Administrator

"faith is a bird that sings while its still dark"

Hoe kon hij ooit zichzelf opgescheept laten zitten met haar. Dit irriteerde hem zwaar. Het kind had geen idee wat ze aan het doen was en dat als ze iets dieper in de grotten zouden vertrekken er ongetwijfeld een weg naar buiten zou zijn. Toch bleef hij met een komische grijns op zijn lippen staren naar haar wanhopige daden. Zijn gespierde armen over elkaar geslagen en schoot in de lach zodra ze langzamer begon te werken. Zodra ze echter viel schoot hij meteen naar voren en ving haar op. Zijn gezicht over de hare brengend om haar in haar diep groene ogen aan te kijken. "Hey hey rustig nou." Mompelde hij zachtjes en strookte over haar wang een glimlach op zijn lippen. "Maak je niet zo druk. Ik weet een weg naar buiten." Fluisterde hij zachtjes en tilde haar tegen zijn borst.

Administrator

I'm just your problem ♥ (MATTHEW) 6p2br7

Leorina
"WE ARE ALL ABSOLUTE PREDATORS"

Buiten bewustzijn was ze niet lang. Enkele seconden was er een zwarte waas voor haar zicht gekomen, maar zo snel als die gekomen was was die ookalweer verdwenen. Inmiddels was haar zicht gaan wennen aan de duisternis. De brunette wreef even in haar ogen en ontmoette al snel de rode blik van de snel aangebrande albino. Geschrokken wurmde ze zich los uit zijn greep en ging wat wankelend weer rechtop staan. Toen ze de schrik eenmaal verwerkt had klopte ze het stof van haar kleding en keek de Ignis shifter aan. "Bedankt." zei ze koeltjes. Waarom had hij haar opgevangen en niet gewoon vierkant uitgelachen? Dat was waarschijnlijk wat zij had gedaan als de rollen omgedraaid waren. Er heerste een korte stilte die de Aqua Lieutenant snel verbrak. "Zullen we dan maar richting de uitgang stappen?" Haar stem klonk al minder vijandelijk nu ze wist dat de jongeman misschien toch niet zo'n fuckboy was als ze dacht dat hij zou zijn.

I'm just your problem ♥ (MATTHEW) 2w7o5nc

Administrator

Met een kleine zucht liet hij de brunette los terwijl zijn rode ogen over haar lichaam gleden. Zichzelf voorhoudend dat het enkel en alleen maar uit bezorgdheid was. Natuurlijk zou hij haar niet interessant vinden. Nou ja, ze had een lekker lichaam maar dat was dat. Hij rekte zich grinnikend uit en liet zijn arm over haar schouder vallen haar tegen zich aantrekkend. "Geen zorgen lieverd ik zal je naar de uitgang begeleiden." Zoetjes grinnikte hij en begon dieper de grot in te lopen.

Administrator

Leorina
"WE ARE ALL ABSOLUTE PREDATORS"

Men zei vaak dat zij last had van een wisselende persoonlijkheid, maar deze man kon er ook wat van. Brutaal dat hij was durfde hij ook nog zijn arm om haar heen te slaan en haar naar zich toe te trekken. Leo rolde even met haar ogen en bevrijdde zich uit zijn greep. Met een grijns ging ze voor hem staan en wees met beide wijsvingers naar zichzelf. "Verboden terrein, vriend. Net was een noodgeval." Grinnikte ze waarna ze zich omdraaide om verder te lopen. Nu ze erover nadacht was het best zonde. Ze was nu in de ruïnes die ze zo graag wilde zien, alleen nu zag ze geen hand voor ogen. "Zeg, kan jij je element niet gebruiken om hier wat licht te creëren? Misschien een soort fakkel of zo?" Ze nam aan dat als hij bij Ignis hoorde hij ook gebruik kon maken van het element vuur.