Up in the Hawk's Nest. ( closed )

Ontelbare bomen torende meters boven de jongen uit. Zijn handen had hij diep weggestoken zijn zakken. Zijn blauwe ogen gingen lang alle boomtoppen. Van buiten leek hij er vreselijk rustig onder, van binnen heerste er paniek. Dit was niet de plaats waar hij heen wilde, het was niet veilig om hier te zijn. Het was echter ook niet makkelijk om een weg terug te vinden. Alle bomen leken immers best veel op elkaar. Boven in de bomen klonk zo nu en dan geluid. Vogels. Bij het horen van een ander soort geluid in de bomen dan de vogels fronste de jongen lichtjes. In het zelfde tempo vervolgde hij zijn pad, alsof hij het geluid niet had gehoord. Stel het was een mens, die zou dan hoogstwaarschijnlijk van Terra zijn. De gene waar tot dit gebied toebehoorde, dit gebied waar hij eigenlijk niet hoorde te zijn. Als hij veel geluk had zou het persoon hem door laten lopen. De kans dat dat zou kloppen was vrij klein. Het persoon had zich immers niet laten zien en zou dan ook niet uit zijn op een vriendelijk gesprek of iets dergelijks. "Dit is Terra territoria. Jij hoort niet bij de roedel..." Bij het horen van de stem trok er een rilling over zijn ruggenwervel. Great. Zale liet zijn ogen nogmaals door de bomen gaan tot hij uitkwam bij een figuur. Bont en een masker, mannelijk, jong volwassen. "Daar was ik inmiddels ook al achter, en dat klopt inderdaad." Antwoordde Zale luid en duidelijk op wat de ander had gezegd. Een van zijn handen haalde hij uit zijn zakken om die vervolgens in zijn nek te leggen. "Zou je naar beneden kunnen komen? Omhoogkijken is nou niet zo geweldig voor mijn nek." Vervolgde hij op een vriendelijke toon met zijn typische grijns op zijn gezicht. Vijandig zou hij zeker niet gaan doen. Veel zin zou het niet hebben, als het op een gevecht zou uitlopen was hij uiteindelijk toch duidelijk in het nadeel. Geen wapens en een wolvenvorm die je niet kon vertrouwen. Een gevecht zou het niet worden.

Er kwam geen antwoord van de ander. Zale begon zich met de seconde ongemakkelijker te voelen. Moest hij nou maar gewoon weg gaan? Of iets anders doen? "Waarom kom jij dan niet naar boven?" Vroeg de jongen hem uiteindelijk. Iets wat opgelucht haalde hij adem. Even krabde Zale aan zijn wang voor hij richting de boom liep. Maar hopen dat het niet een of andere valstrik was, en dat hij niet uit de boom zou vallen. "Ik ben niet de beste klimmer maar zal een poging wagen." Zei hij terwijl hij zich optrok aan de onderste takken van de boom. "Hoe heet je en in welke roedel zit je?" Vroeg het persoon in de boom hem al snel. Zijn stem klonk behoorlijk eisend, waardoor Zale kort zijn blauwe ogen fijnkneep. "De naam is Zale en ik kom van Aqua. Ik vermoed dat jij van Terra komt, dus wat is jouw naam?" Antwoordde de jongen al klimmend. Binnen de kortste keren had hij zich al vast zitten. Links en rechts geen tak waar hij op zou kunnen staan en de tak naar boven zat zelfs voor hem te hoog. Zijn blauwe ogen gleden over de takken onder hem. In zijn hoofd ging hij alle mogelijke paden omhoog af tot hij uiteindelijk een pad had gevonden dat misschien zou kunnen werken. Voorzichtig klom hij weer naar beneden en volgde het pad weer verder omhoog. Hoger dan de vorige keer kwam hij weer vast te zitten. Dat ging lekker zo. "Kun jij niet ook een stukje naar beneden komen, dat gaat denk ik wel en heel stuk sneller." Verzuchtte Zale terwijl hij het klimmen al half had opgegeven.

De jongen boven hem in de boom herhaalde zijn naam een keer waarna hij bevestigde dat hij van Terra kwam. Dat laatste viel wel te verwachten gezien het niet heel logisch leek om tegen een ander te zeggen dat hij zich in het verkeerde territorium bevond terwijl hij dat zelf ook was. "Mijn naam is Ráh," stelde de jongen zich voor. De naam kwam hem ergens van bekend voor. Dan was het of een problemen veroorzaker of een belangrijk persoon. Zale kon hem eigenlijk wel voor beide aanzien, vandaar dat hij dat maar even in het midden liet. "Aangenaam Ráh," zei hij met een vriendelijke glimlach. Tot zijn opluchting kwam de ander ook daadwerkelijk wat naar beneden na zijn vraag. Het zou wat zijn geweest als Ráh had gezegd dat hij dat niet zou doen en Zale toch helemaal naar boven zou moeten klimmen. Het duurde niet lang voor de jongen op de zelfde tak als hij zat. Het leek er op dat hij meer ervaring had met klimmen. Zale ging ook op de tak zitten zodat het wat makkelijker praten zou zijn. Zijn ene hand had hij op de boomstam gelegd voor wat meer zekerheid. Zijn evenwicht wilde soms niet helemaal meewerken namelijk. "Dus, Zale, wat doe je hier in Terra gebied?" Vroeg Ráh hem al binnen enkele secondes. "Basicly mezelf irriteren door mijn geweldige gevoel voor richting." Antwoordde Zale waarna hij even zuchtte. Hij kreeg het voor elkaar om vaak het verkeerde gebied in te lopen en er pas achter te komen zodra hij verdwaald was. De weg van central naar huis was al moeilijk voor hem.

Hoewel het moeilijk te zien was leek de jongen door het gebied te kijken. Zale volgde zijn blik een beetje en keek zelf ook door het gebied. Zijn blauwe ogen begonnen licht te glinsteren bij het beter bekijken van het gebied. Vanuit de boom zag het er vele malen beter uit dan vanaf de grond. Op de grond leek het gewoon een saai bos, vanuit de boom kon je pas de schoonheid er van zien. Ondanks dat hij Aqua gebied nog nét ietsjes mooier vond was dit een perfecte tweede keuze. "Oh? Welke kant moet je op?" Ráh's stem deed Zale weer opschudden uit zijn gedachtes waarin hij inmiddels weer verzonken was. De jongen met het lavendelkleurige haar liet een klein, vals grijnsje op zijn gezicht verschijnen. "Jullie kamp," zei hij met een lichtelijk duistere toon in zijn stem. De valsheid van de grijns verdween echter al binnen een seconde naar vriendelijkheid. "Kidding, ik moet terug richting Aqua gebied." Zei hij met zijn typische gegrinnik. Het was een vreselijk slechte grap waarschijnlijk maar zelf vond hij hem wel leuk. Of de ander het ook zo leuk zou vinden was echter de vraag.

De spanning kwam duidelijk op het lichaam van de ander te staan toen Zale zijn grap maakte. Zijn hoofd werd geheven spanning kwam te staan op de rest van het lichaam. Zodra het grapje aan kwam zag de jongen de ander weer wat ontspannen. "Je kan je weg makkelijk terug vinden als je vanaf een hoog punt rondkijkt. Oh hey, wat een toeval! We zitten in een boom!" Een grijns verscheen op het gezicht van Ráh terwijl hij sprak. De jongen met het lavendelkleurige haar grinnikte even om de woorden van de ander. "Echt? Ik dacht dus serieus dat we op een berg waren." Antwoordde Zale op een duidelijk sarcastische toon waarna hij nog even snel in het rond keek en vervolgens zijn blik met de boomstam mee omhoog liet glijden. "Dan zouden we hoger moeten en ik ben niet zo'n goede klimmer als jij." Vervolgde hij met zijn hoofd in zijn nek om goed naar boven te kunnen kijken. Zodra hij zijn woorden had uitgesproken keek hij Ráh weer aan, of nouja, voor zo ver dat kon.