Relaxation

De warmwaterbronnen. Hij was bekend met de Centrale gebieden, spendeerde er veel tijd voor zowel zijn werk als zijn privé leven, maar de warmwaterbronnen waren nog vrijwel onbetreden gebied. Hij had in zijn boshutje een badkuip staan waar hij en zijn lief net in pasten als ze propten en gezien Cyril als persoonlijke kachel kon functioneren, had hij altijd een thuis-warmwaterbron kunnen creëren. De badkuip was nu echter, nu hij de enige was wiens voetstappen door het net iets te grote huisje weerklonken, een stuk minder aantrekkelijk.

Cyril had echter na een lange, intensieve dag wel stijve spieren die erom smeekten even te kunnen weken in een warm bad, dus besloot hij dat het dan toch maar tijd was die warmwaterbronnen uit te proberen. Hij had gehoord dat ze niet mis waren, dus wat hield hem dan nog tegen? Met een nieuwsgierige blik in zijn ogen en een donszachte handoek over zijn arm geslagen trippelde hij vrolijk langs de baden, gekleed in iets dat wat weg moest hebben van een zwembroek. Het bedekte zijn juweeltjes, dus dat het er echt heel lelijk uit zag kon Cyril niet schelen. Hij was echter van mening dat alles hem goed stond: Stoere spijkerbroeken tot rokjes tot Tarzan lappen zoals deze.
Door zijn onbekendheid met deze warmwaterbronnen wist Cyril echter niet dat er een verschil was tussen de baden voor mannen en vrouwen. Gelukkig voor hem stapte hij in een gemixte, maar hij had het idee dat ze er allemaal ongeveer zo uitzagen. Oh well. In het bad zat één ander iemand, een vrouwelijk wezen dat met gesloten ogen in het water relaxte. Eventjes bekeek de jongere man haar met zijn typerende calculerende blik, tot hij lichtjes zijn schouders optrok, zijn handdoek aan de zijkant van het bad gooide en in het water stapte.

Dat was echter lichtelijk teleurstellend. "Oh oeff," bracht hij dan ook verrast uit, waarna de woorden zonder filter over zijn lippen rolden, "Ik ga nog kippenvel krijgen in dit bad!" Hoewel het water een prettige temperatuur had, vond Cyril het niet warm genoeg. Als hij aan warmwaterbronnen dacht, dacht hij aan half kokend water, of zo. Als hij een bad nam, dobberde hij ook altijd in een diepe kuip half kokend water. Dit was een nogal flauw temperatuurtje, dus moest hij daar maar eens verandering in brengen. Hij liet zich aan de rand van het bad in het water zakken tot enkel zijn neus en wonderbaarlijk omhoog staande kapsel boven water kwamen, op respectievelijke afstand van zijn vrouwelijke mede-badster, en begon zichzelf en het water met zijn Vuur op te warmen. Jammer dat dat altijd zo lang duurde...

Zijn vrouwelijke mede badgenoot had haar ogen geopend zodra Cyril een geluid gemaakt had, keek hem even aan en glimlachte hem toe. De donkerharige jongen glimlachte beleefd terug, maar koos alsnog een plekje aan de andere kant van het bad. Zijn lange lijf kon nogal eens in de weg zitten en hoewel ze naar hem geglimlacht had, wist Cyril niet in hoeverre de dame zijn gezelschap kon waarderen. Ze moest het er maar mee doen, want dit was een openbare ruimte en Cyril kon in ieder bad stappen waar hij in wilde stappen (dat is eigenlijk niet waar, Cyril...). Het minste dat hij echter kon doen was in elk geval haar haar ruimte geven. Daarnaast vond Cyril het zelf ook wel eens, voor de verandering, prettig om zijn benen te kunnen strekken, in plaats van met zijn benen opgetrokken en zijn armen om zijn knieën gevouwen in de badkuip te zitten. Hij wilde ook wat ruimte.

Zodra hij echter een opmerking gemaakt had over de temperatuur van het water waarin ze beiden gedompeld waren, veranderde haar vriendelijke glimlach in een grijns. Zodra zijn oplettende ogen de verandering op haar gezicht zagen, focuste hij zijn blik op haar en probeerde hij, ondanks zijn sluwe rustgezicht, opgewekt aan te kijken. Ze grinnikte vervolgens dat als het aan haar lag, het water wel prima was. Hier moest Cyril toch even om fronsen. Echt? Was het echt enkel hij die het onder de maat vond? Hij was zich ervan bewust dat hij dingen altijd een tikkeltje warmer wilde, maar hij was redelijk goed in het inschatten wat gewoon was als het om dit soort dingen ging. Al snel nadat Cyril als makeshift waterkoker was gaan functioneren, vroeg het meisje grappend of hij het water nu opwarmde. Hij keek haar met een oprecht bezorgde blik aan, waarna hij sprak: "Uh, ja. Is het water al zo ver weg warm?" Meestal verwarmde hij enkel het water rondom hem en reikte dit pas later de uiteinden van een bad. Een heel bad aan water verwarmen was ook wel erg veel water, maar misschien.. Het water was al van een redelijke temperatuur geweest, dus hoefde hij het minder te verwarmen om het op de gewenste temperatuur kreeg. "Heb je er last van? Ik kan ook stoppen, of een ander bad opzoeken," zei hij vervolgens, waarna hij haar met een lichte frons op zijn gezicht aankeek. Iedereen moest tevreden zijn, natuurlijk.