Burned to the ground

Een kille wind liet de stenen slijten van de eeuwen oude vulkaan. Insecten die zich hulde tussen de kieren en gaten van de sterke aarde van het gesteente. Tussen de gleuven en holen zaten grotten, donker en angstaanjagend omdat er geen idee was van wat er zich in verschool. Opeens zag was er beweging van een schaduw. Het leek geheimzinnig en gevaarlijk wat er zich hulde zo daar in het duister. Enkel de maan verraadde met haar licht en schaduwen dat er leven was in de rotsen. Het pure ondoorklievende duister was niet weg genomen, de maan hoog en dansend met haar licht. Nu opnieuw die beweging daar ergens in het duister, wat was het? Een monster uit de ergste nachtmerries, de grote draak uit kindersprookjes, een grote beer misschien zelfs? Kalm aan. Vanuit het duister schoot er opeens beweging, in sierlijke lange halen van zijn herkenbare vleugels. Een nachtwezen dat ieders oog herkend. Een schattige vleermuis had zich naar het vliegende motje gewaagd wat er vloog en het was niet langer in leven. Tevreden vloog het terug om daar te gaan hangen, twinkel oogjes weer sluitend. Zwart.. flikkerend wit, rood. dood. Een eens zo tevreden vleermuis nu met hangende vleugels langs de bek van een zwarte wolf. Triomfantelijke rode ogen keken uit over het gebied dat voor hem lag. Hij was hier enkele dagen geleden wakker geworden en geen idee van waar hij was. In die dagen had hij het 'wakker word hol' als zijn thuis gemaakt. In zijn wolven instincten had hij leren jagen en de eerste keer was dat echt niet zo soepel geweest als zonet. Na het opeten van zijn vleermuis liep de grote zwarte wolf op een drafje over de stenen heen tot er zich een nieuwe levensvorm aan de horizon verscheen. Nieuwsgierig maar ook achterdochtig liep de wolf er op af.

Iets donkers rende tussen de bomen, een schim joeg iets achterna, het kwam dichterbij en dichterbij, haar ademhaling versnelde en voordat ze zijn gezicht zag schrok Inej wakker. Het was maar een droom, zei ze tegen zichzelf voor ze opstond. Het was vroeg, zo vroeg dat het nog buiten best wel donker was. Inej pakte haar eerste beste trui uit haar kleine kast en trok die over haar hoofd voor ze in haar pyjama broek naar buiten klom via een raam. Toen haar voeten de grond raakte nam ze haar wolven vorm aan en begon te rennen. Energie stroomde door haar lichaam en Inej zette zich af en sprong tegen een boom aan en rende weer verder. Zo nu en dan rende de jonge wolven de bomen een beetje op zodat ze er weer van af kon zetten. Na een tijdje besloot ze toch haar snelheid te verlagen. De maan stond hoog en zonder het te beseffen liep Inej richting de vulkanen. Er was daar niet veel te zien maar iets in het omgeving liet haar altijd ontspannen maar dit keer was niet het geval. Een onbekende geur kwam haar kant op drijven, het leek een mannetjes wolf te zijn maar ze herkende hem niet. Haar staart schoot omhoog en kalm liep Inej er op af. Een donkere gedaante kwam op haar af, de nekharen in haar kraag gingen omhoog staan en de wolvin bleef meteen staan. Haar oren wezen naar voren en ze maakte zich groter, iets waarvoor ze tegenwoordig geen boze woorden over zou krijgen, ze mocht tegenwoordig wel lekker dominant doen. 'Wie ben jij?' Vroeg de wolvin kalm keek de andere wolf aan.

Met gespleten rode ogen keek de wolf richting zijn horizon. Het was voor de wolf vreemd om een andere levensvorm te zien, naast zijn eten dan. Het was belangrijk voor het dier om te weten wat er om hem heen was dus hij had wel al eerder mensen en woven zien lopen verder in het gebied maar nog niet eerder zo dichtbij zijn hol als nu. In eerste instantie was hij wantrouwend, wilde hij liever weg lopen. Sociaal zijn was nu namelijk niet een van zijn sterkste kanten, dat had hij wel al ondervonden. Hij had de neiging naar de vreemdeling te grauwen maar deed dat niet. Hij voelde de harde aarde onder zijn poten zitten, het knisperde onder zijn stevige poten. De nieuwsgierigheid nam het over en uiteindelijk kwam hij naar voren. Zo te zien maakte de wolvin zich groot, haar mooie bruin met zwarte vacht zette zich daar ook wat meer uit. Hij vroeg zich af of ze dit deed omdat ze bang was of omdat ze zich zelfverzekerd over wilde laten komen. Dominantie bij een teefje, ach elke dag stond hij weer voor nieuwe verassingen die hij niet eerder had ondervonden. De zwarte wolf bewoog even met zijn oren richting de vreemdeling en hief zijn kop op met een gracieuze beweging. ''Wie ik ben?..'' De wolf voelde de wind in zijn haren en slaakte een zucht met een sinistere glimlach. ''Is dat niet wat we ons allemaal afvragen in het leven? Ik zou het zelf ook graag willen weten namelijk'' Hij grinnikte even.

Hij was zwart, zo zwart als de schim in haar dromen. Haar oren staken recht naar voren en ze wachtte af op zijn antwoord. Inej was nieuwsgierig, natuurlijk had ze wel eens meegemaakt dat er nieuwe wolven in hun roedel kwamen opdagen, niet vaak maar alsnog. En nu stond ze hier, voor een waarschijnlijk nieuwe wolf. ''Is dat niet wat we ons allemaal afvragen in het leven? Ik zou het zelf ook graag willen weten namelijk'' Gegrinnik kwam haar oren binnen. Inej vroeg zich af hoe ze moest reageren, zonder het door te hebben was er een kleine glimlach op haar verschenen en ze keek in zijn rode ogen met een kalme blik. 'Soms moet je gewoon doorlopen en kijken waar het leven je brengt in plaats van stil te staan en je afvragen wat je bent en waarvoor je geschapen bent.' Wow waar kwam dat in eens vandaan? Inej had echt geen idee waarom ze plotseling zo wijs ging doen. 'Hoe heet je?' Het leek er op dat deze wolf al een paar dagen hier rond hing, zijn aparte geur was gemengd met de geur van Ignis en Newcrest.

De wolf keek in haar blauwe ogen, prachtige kleur vond hij het en het maakte hem meer nieuwsgierig naar haar. Het bleef vreemd hoe ze hier opeens aan was komen lopen, dat hij haar hier ook nog niet eerder had gezien Het was dan misschien ook wel weer zo dat hij hier ook nog niet zo heel lang was, wie weet was zij hier al vaker geweest dan hijzelf. Hij keek naar het bos wat verder bij hen vandaan lag, waarschijnlijk was ze daar uit vandaan gekomen. Het zou hem niet verbazen dat ze vaker in dat bos kwam. Ze had hem een vraag gesteld, welliswaar over wie hij dan was. Zijn antwoord daar op was niet vanzelf sprekend en natuurlijk ook een beetje vaag te noemen. Tot zijn lichte verbazing wist ze echter op zijn beredenering in te haken en de wolf bewoog zijn oren bij het luisteren naar haar toe. 'Soms moet je gewoon doorlopen en kijken waar het leven je brengt in plaats van stil te staan en je afvragen wat je bent en waarvoor je geschapen bent.' Hij schraapte met zijn voet over de aarde, het was nog wat vochtig van de regen. Het maanlicht scheen op hun vacht, maar de zwarte wolf viel echter niet op door zijn donkere kleur. Hier in de nacht was hij amper te zien, enkel de maan die hem verraadde. Overdag zou hij net zo zwart zijn, maar een stuk meer opvallen dan nu. Hij dacht na over wat ze gezegd had en had daarom niet gelijk als een jonge naïeve pup zijn antwoord paraat om die vervolgens oren toeterend te verkondigen. Zijn stem was laag, charmerend maar ook iets wat leek op een terughoudende toon. ''Hmm.. je bent dus nogal, praktisch ingesteld hoor ik.'' zei de wolf met zijn ogen even draaiend. 'Hoe heet je?' Ah, opnieuw haar praktische kant te horen. De wolf rechtte zijn rug en keek even rond. ''You can call me Alastor, deary.'' zei de wolf en het grijnsje op zijn gezicht voorspelde niet veel goeds. ''Maar natuurlijk, zou ik graag jou naam willen weten. Dan weet ik naar wie ik moet vragen als ik opzoek ben naar schoonheid.'' hij sloeg met zijn staart en keek naar de maan. Het was prachtig hoe het licht alles een zilver randje gaf.

Voice

De maan stond hoog aan de hemel en bescheen de omgeving om haar heen. En koel briesje trok over har vacht en Inej haalde diep adem om de nieuwe geuren in te ademen. Het was nieuw voor haar om misschien wel nieuwe leden van Ignis te begroeten, hoe moest ze dit ooit aanpakken? Om haar wijze woorden moest de wolf tegen over haar nadenken en dat gaf haar ook een moment om na te denken over haar volgende stappen. Zou ze hem testen? Maar hoe, hoe wist ze zo zeker dat hij wel bij Ignis hoorde. ''Hmm.. je bent dus nogal, praktisch ingesteld hoor ik.'' Inej bleef met haar oren voorruit staan, ze begreep niet goed wat hij van haar had verwacht ze leek nou niet bepaald op een zweverige type. Haar houding was kaars recht, ook in haar mensen vorm stond ze altijd recht, ze was een getrainde soldaat geen persoon die graag nadacht over de mening van het leven...Al kon ze dat soms goed als ze een paar glazen te veel op had. Toen ze vroeg naar zijn naam zag ze hoe hij zijn rug rechtte. Meteen werden haar gedachtes scherp en alert. ''You can call me Alastor, deary.'' Ze vertrouwde deze gozer niet, zijn glimlach was nou niet bepaald te vertrouwen. ''Maar natuurlijk, zou ik graag jou naam willen weten. Dan weet ik naar wie ik moet vragen als ik opzoek ben naar schoonheid.'' Een waarschuwende grom kwam uit haar mond. 'Inej is mij naam, vertel eens Alastor heb je het niet koud in de nachten? De laatste dagen zijn nogal frisjes.' Een stem in haar hoofd schreeuwde dat ze eens wat aardiger moest doen en niet zo formeel terwijl de andere helft weer zei dat ze moest laten zien dat de wolvin voor hem een hoge rang had en niet met zichzelf of haar emoties liet spelen.

Beetje bij beetje, en steeds meer leek Alastor de wolvin te leren kennen. Zo te zien was ze ook niet iemand die zichzelf snel prijs gaf, Alastor zag aan haar blik dat ze ergens over nadacht en dat was ook best logisch. Zij was nieuw voor hem maar hij was ook nieuw voor haar. Hij was waarschijnlijk een territorium binnen gekomen wat ze kende en vaker was geweest en hij was daar in het nieuwe element. Het verbaasde Al daarom ook niet erg dat hij haar zag nadenken. Een rechte en doinante houding probeerde ze aan te nemen, om sterk over te komen en gelijk te laten zien dat ze misschien zelfs hoger stond dan hem. Zij was hier langer, wist meer en kon daarom ook meer. Al die dingen waren erg logisch en Alastor snapte haar daarin wel. Het kleine feitje dat het koud liet was enkel iets waar ze later achter zou komen, dat hij een type was wat een leven kon nemen zonder daar moeite mee te hebben en de duivel nog de groette zou doen. Alleen net zoals zij zelf gaf hij nooit zichzelf, nooit op het eerste moment en het zou erg lang duren voordat je achter zijn ware aard kwam. Een verhaal waarvan de rillingen over je rug glibberen, je onder je dekens wil verschuilen om maar niet door hem gezien te worden in je kamertje. Het leuke feit was.. dat hij dit zelf ook nog niet helemaal wist omdat het grootste gedeelte was vergeten. Ergens diep verscholen in het hoofd zat het misschien, net zoals het bij iedereen zat. Toch voelde hij er niet veel voor om er achter te komen. Op een soepele toch bijna slijmende manier vroeg nu Al naar de naam van de vreemdeling voor hem. Haar antwoord: ''Inej is mij naam, vertel eens Alastor heb je het niet koud in de nachten? De laatste dagen zijn nogal frisjes.' Haar vraag liet hem zacht grinniken. ''Eerlijk gezegd niet. Ik neem zelden mijn menselijke vorm aan. Ik slaap, jaag en reis in wolven gedaante gezien te kou.'' sprak Alastor zacht. ''Heb jij het wel snel koud dan?''

Er was meer bij hem, zijn rode ogen verscholen dingen waar ze nieuwsgierig naar werd. Ze wou weten wie hij was, hoe hij hier terecht was gekomen. Gegrinnik kwam haar oren binnen en ze keek weer in zijn ogen. . ''Eerlijk gezegd niet. Ik neem zelden mijn menselijke vorm aan. Ik slaap, jaag en reis in wolven gedaante gezien te kou.'' sprak Alastor zacht. ''Heb jij het wel snel koud dan?'' Een soort van glimlach sierde Inej's bek 'Nooit last gehad van de kou zowel niet in mijn mensen vorm als wolven vorm, al is een wolven vorm veel prettiger je hoeft niet na te denken over of je er goed uitziet.' Een speels twinkel kwam in haar harde ogen, langzaam maar zeker kwam een plan bij haar omhoog. Inej stak haar neus omhoog naar de maan en keek naar de sterren na ene paar seconden keek ze weer naar beneden naar Alastor 'Een prachtige nacht vind je niet? Heb je de territoria al een beetje bekeken? Ik wil je wel een rondleiding geven als je niks te doen hebt.' Ze bewoog haar staart een beetje heen en weer om de voorruit zicht.

De nacht was lang en de maan stond nog hoog, ze hadden alle tijd en niemand die hen stoorde in het langzaam meer openende gesprek tussen de twee levensvormen. Het was eigelijk best vreemd, een vulkaan die elk moment kon uitbarsten en ontploffen, alles om zich heen verzwelgend. De hete lava die zich door het land zou verspreiden.. zou doden en verbranden. Gevaarlijk was een vulkaan zeker, maar deze was gelukkig niet actief. Alastor hoopte dat het imposante grote gebergte ook nooit actief zou raken. Ach.. wat zou het trouwens uitmaken? Hij was toch alles al kwijt, wist niet eens meer wie hij zelf was, had zijn naam van een grafsteen moeten plukken en achternaam verzonnen omdat dat zo scheen te horen. Wie weet had hij hier ooit geleefd, als klein jongetje van acht gerend over de vlaktes en de heiden. Een jongetje met zwart haar, als een gelukkig kind rennend tussen het graan door. Hij kon het voor zich zien, maar niet onderscheiden of dit een herinnering of verzinsel kon zijn. 'Nooit last gehad van de kou zowel niet in mijn mensen vorm als wolven vorm, al is een wolven vorm veel prettiger je hoeft niet na te denken over of je er goed uitziet.' Alastor draaide zijn ogen en schudde zijn kop, op een manier waardoor hij liet zien dat hij het grappig vond. ''Oh, jullie meiden en die eeuwige uiterlijke onzekerheden ook.'' grauwde de wolf. Meisjes die zich een uur voor de spiegel konden opmaken, hun hele kledingkast overhoop haalde naar de perfecte outfit die ze in de eerste vijf minuten toch al hadden verzonnen. De eeuwige van boven naar beneden kijk reflex of de ander er wel goed uit zag, Alastor boeide het niet. Natuurlijk vond hij het leuk als een meisje er goed uitzag, maar hij vond het pas mooi wanneer ze daarin zichzelf was. Al hield niet van fake. 'Een prachtige nacht vind je niet? Heb je de territoria al een beetje bekeken? Ik wil je wel een rondleiding geven als je niks te doen hebt.' De zwarte wolf grauwde even en knikte zijn kop. ''Ik heb het al meerdere keren bekeken, dingen gezien, maar een rondleiding van een dame als jij sla ik toch niet af.''

'je bent een sterke wolvin die zich niet moet buigen voor wie of wat dan ook, wat iemand ook beweert.' de zachte maar sterke stem van haar vader kwam omhoog als een herinneringen, de tijd dat ze nog klein was en onzeker over zichzelf. De tijd dat Inej gepushed moest worden om haar iets te laten doen. Vele wolven dachten dat zij een simpel wijfje was die iedereen zal gehoorzamen maar die hadden het zwaar mis. 'Oh, jullie meiden en die eeuwige uiterlijke onzekerheden ook.'' grauwde de wolf. Inej glimlachte alleen maar, hij mocht denken wat hij wou over haar op dit moment. 'Ik zou maar oppassen met die woorden, niet iedereen pikt het.' Haar stem was zacht, zij kende ook wel jongens die uren deden over wat ze aanmoesten of hoe ze er uitzagen, er was niet veel verschil tussen hun. Inej vroeg, nouja vroeg was een aardig woord, ze had het half gevraagd en half voor hem bevestigd het was iets leuks dat de meeste wolven niet doorhadden. Je stelde een vraag maar tegelijk was het helemaal geen vraag maar meer een bevestiging en het was zo verstopt dat je het niet snel doorzag. Ze hoorde hoe de wolf grauwde. ''Ik heb het al meerdere keren bekeken, dingen gezien, maar een rondleiding van een dame als jij sla ik toch niet af.'' Inej kwispelde en rekte zich even uit doormiddel van door haar voor poten te zakken en die te strekken voor ze weer recht stond. Natuurlijk haar staart hoog in de lucht 'Dus je hebt al een kans gehad om je lichaam te leren kennen. Eens kijken hoe goed je het beheerst.' haar stem was uitdagend en speels tegelijk. Ze wou zien wat hij kon en waartoe hij instaat zou zijn door een goede training. Inej trippelde naar de grotten en de vulkaan, Inej bleef even staan voor ze achterom kee 'Dit plek noemen wij de newcrest, de vulkaan is al een hele tijd niet meer actief geweest, sommige denken dat hij voorgoed stil zal zijn maar persoonlijk denk ik dat hij slaapt.' Inej keek naar achter naar de nieuwe wolf 'En onder we bedoel ik de wolven die in Rigor Mortis wonen.' Ze keek weer omhoog naar de heldere sterren 'In Rigor Mortis zijn 4 roedels en elke roedel beheerst zijn element. Aqua beheerst water, Terra aarde, Aer lucht en Ignis vuur en dit gebied is van de Ignis.' Haar blik gleed weer terug naar de donkere wolf om te kijken of hij haar nog volgde.