Someone help me please!

Soldier

Ze werd uit haar slaap gewekt door het geluid van hevige regen en zware wind. Ze voelde beide weerselementen over haar huid gaan. Met een ruk opende Ruby haar ogen en het eerste wat ze voor zich zag was een boom. Maar dan een stam, die dwars over een rivier lag. De rivier kolkte wild door het hevige weer, en daar lag zij boven, op een natte boomstam. Onmiddellijk duwde Ruby zich op haar armen overeind, maar een van haar handen gleed van de boomstam af, waardoor ze al bij opzij de rivier in viel. Haar hart klopte in haar borst en ze stond trillend op. Hoe was ze hier gekomen? Waar was ze? Waarom wist ze niets van wat hiervoor gebeurd was? Angstig liep ze de boomstam af, en toen ze op vaste grond was begon ze te rennen. Angst nam haar lichaam open en ineens stond ze op vier poten.
Wat?!
Ruby stond in een keer stil en keek omlaag. Inderdaad, ze keek tegen twee witte voorpoten aan. Poten van een wolf? Ze gilde en begon weer te rennen. Het water onder haar poten spatte op, maar ze zag niet dat ze ook een spoor van licht ijs achter liet - allemaal geactiveerd door haar angst. Ze merkte het ijs pas op toen er ineens een kleine muur voor haar oprees. Ruby kon niet meer stoppen en botste tegen de muur aan, die brak meteen aangezien het ijs niet heel dik was. Waar kwam dit vandaan? Hoe was dit überhaupt mogelijk? Een nieuwe geur kwam haar neus binnen. De witte wolf draaide zich angstig om haar as heen, opnieuw en opnieuw, tot ze zich trillend van angst op de grond liet zakken en haar snuit tussen haar voorpoten verstopte. Omdat ze wit was, zou het eerste wat je zou zijn - als ze snel keek - een wit bolletje.

OOC: Eerste post voor Leorina

Administrator

Met haar handen in de zakken van haar jasje gestoken wandelde de brunette wat afwezig langs het grote meer. Het ruisen van de waterval deed haar gedachtes wat meer naar de achtergrond verschuiven, waardoor er plaats werd gemaakt voor het focussen op haar zintuigen. Ze probeerde verschillende geuren te achterhalen, geluiden te herkennen en de vochtige grond onder haar voeten waar te nemen. Deze kleine dingen hielpen enorm met het trainen van deze zintuigen. Iets wat later van pas zou kunnen komen.
Haar concentratie werd verstoord doordat haar plots iets opviel. Tussen het groen van de planten en de grauwe tinten van verschillende rotsen was een duidelijke, witte vacht te onderscheiden. Verbaasd kwam ze dichterbij. Deze wolvin had ze hier nooit eerder aangetroffen, en ze kende alle wolven uit Aqua. Ze wolvin had haar snuit tussen haar pootjes verborgen en was duidelijk bang. "Alles oké?" Begon de brunette zacht. Het was niet de bedoeling de wolvin af te schrikken.

Soldier

"Alles oke?" Geschrokken spitste de witte wolvin één oor, en hief toen toch haar kop op, om het bruinharige meisje voor haar met grote ogen aan te kijken. "Ik - Ik weet het niet... Ik - Waar ben ik? Wat is dit voor plek? Waar kwam dat ijs vandaan? En waarom ben ik een wolf?!" Ze begon aarzelend, maar begon toen steeds sneller te praten, om vervolgens haar bek weer dicht te klappen en haar kop naar de grond te bewegen en daarmee een zeer onderdanige houding aan te nemen. "Kan je me misschien vertellen wat er is gebeurd? Ik herinner me niets meer van voor het moment dat ik wakker werd op die boomstam..."

Administrator

Leo voelde een kleine steek van medelijden. Ze had het enkele keren eerder meegemaakt dat er nieuwelingen geboren werden, al kon ze haar eigen 'geboorte' zich hier niet erg goed meer herinneren. De brunette knielde neer naast de witte wolvin, en legde geruststellend een hand op tussen haar oren. "Je bevindt je op dit moment in Aqua, één van de territoria in Rigor Mortis." Ze wist niet zo goed hoe ze dit op een simpele manier moest uitleggen. Ze had nooit eerder een nieuweling zelf moeten bijpraten. "Zo te zien ben jij in Aqua geboren, en bezit je dus het element water. Dat ijs was iets wat jij zelf gecreëerd hebt." Met haar hand nog steeds tussen de wolven oren geplaatst hief ze haar andere hand op en vestigde haar blik op de zojuist gebroken muur van ijs. De gebroken ijs scherven veranderde van fase en werden vrijwel meteen vloeibaar. "Ik zelf ben ook in Aqua geboren, zie je?" vervolgde ze met een glimlach. "Een exacte reden waarom je een wolf bent kan ik helaas niet vertellen. Het is normaal dat iedereen in Rigor Mortis kan wisselen tussen een mens en wolven gedaante. Dat is gewoon hoe het is." De brunette haalde haar hand van de kop van de wolvin en legde beide handen op haar knieën. "Maak je maar geen zorgen, je went er snel aan. Kun je op staan denk je?"

Soldier

Ruby bewoog haar kop naar beneden toen ze zag dat het meisje haar hand in haar richting bewoog, maar ze legde enkel haar hand tussen Ruby's oren. Het was geruststellend. De brunette vertelde haar dat ze op het moment in Aqua was. In Rigor Mortis. Aqua was een territorium. Dat betekende waarschijnlijk dat Aqua een pack was, een roedel, of hoe je het wilde noemen. Waarschijnlijk waren er nog meer. Vervolgens vertelde het meisje Ruby dat zij het ijs zelf gecreëerd had! "Maar - dat kan helemaal ni-" Ruby stopte met praten omdat de brunette haar hand opstak richting het ijs. Ruby draaide haar kop een beetje om om te kijken wat er gebeurde. Het ijs werd vloeibaar! De brunette vertelde dat ze zelf ook in Aqua geboren was. Vervolgens vertelde ze dat het normaal was dat Ruby een wolf was, terwijl ze net nog mens was geweest. "Ik weet niet hoe ik mezelf weer terug moet veranderen..." zei ze zachtjes. Ze kon toch niet voor altijd in wolven vorm rond blijven lopen? Ruby zette haar poten onder haar en hees zich overeind. Ja, lopen moest wel kunnen.

Administrator

Hoewel ze best medelijden had met het jonge meisje, was het ergens toch wel bijzonder. Nu zag ze dat bijna iedereen die hier als nieuweling verscheen tegen dezelfde dingen aanliep als zij een lange tijd geleden. De brunette had het ook vertikt te geloven dat ze in staat was om een element te beheersen. Ze was blij dat ze nu in staat was andere nieuwelingen te begeleiden en het wennen een stuk makkelijker voor ze te maken.
De witte wolvin deed een poging op vier poten te staan. Ook Leo hees zichzelf van haar knieën. "Dat komt helemaal goed. Je hebt in ieder geval op weten te staan!" probeerde ze haar gerust te stellen. ''Zorg eerst maar dat je wat steviger staat. Daarna kun je je proberen te concentreren op het terug veranderen in een mens." Ze wist uit ervaring dat de transformatie een stuk moeilijker was in momenten van angst. Of nou ja, dat was bij haarzelf wel het geval.

Soldier

De brunette stond op ook zodra Ruby wankelend op haar poten ging staan. De wolvin probeerde haar adem onder controle te krijgen en keek toen de brunette weer aan. "Ik - ik heet Ruby, denk ik. Dat is wat ik me herinner." Ruby fixeerde haar blik op een steen voor haar en concentreerde zich op haar eigen mensen gedaante. Ze voelde zichzelf veranderen in haar mensen gedaante, ze voelde haar lange haar tegen haar armen aan - tot ze weer terug in een wolf veranderde. "Het lukt niet..." Ze keek de brunette aan. "Kan je me misschien eerst wat meer vertellen over waar ik precies ben?" Dan had ze even afleiding en lukte het misschien straks wel.

Administrator

Afwachtend keek ze toe hoe de wolvin haar adem herpakte en probeerde rustig te worden. Dat was blijkbaar toch ergens goed voor, want haar naam herinnerde ze zich blijkbaar weer. ''Dat is al iets,'' zei Leo met een glimlach. ''Ik ben Leorina, aangenaam.'' Stelde ze zich voor. Langzaam veranderde de witte wolvin voor haar terug in een meisje dat lang, roze haar leek te hebben. Helaas duurde dit niet al te lang. Al snel veranderde ze terug in de wolvin die ze hier had aangetroffen. ''Je kwam al een heel eind.'' prees de brunette haar. ''Natuurlijk. Je bent hier in Rigor Mortis, al neem ik aan dat dat je niet heel veel zegt.'' Ze snapte de verwarring volledig. Dat was het voordeel van als je hier al een tijdje was.