Check, Mate.

General

Met kalme passen liep Mathias naar zijn woonvertrek in het dorpje wat Aqua had gekregen van de wetenschappers. Hij keek even rond, maar alles zag er nog net zo uit als hij het achtergelaten had. Hij glimlachte zachtjes en liep rustig richting de tafel die in het midden van de ronde ruimte zat. Hij had niet veel ruimte, maar hij mocht niet klagen met de luxe die hem was gegund als General. Sowieso vond hij het al erg veel vergeleken met zijn waterige lotsgenoten. Hij liep naar een versleten hutkoffer en klikte deze open. Daar vistte hij een vierkantig bord uit en een doosje dat rammelde. Hij had zelf enkele weken bezig geweest met het houtsnijwerk, maar nu was het dan ook eindelijk af. Zonder een woord te zeggen liep hij richting de tafel in het midden, waar vier stoelen aan stonden. Hij zette de plaat op de tafel en begon de schaakstukken met kalme handelingen, zoals ze behoorde te staan, op de tafel neer te zetten. Hij vond schaken altijd fascinerend en wilde dit vaker gaan doen. Zonder een woord in de ruimte te verspillen stond hij op en liep richting het primitieve en beschadigde fornuis dat er stond. Met moeite kon hij het aanzetten om water aan de kook te zetten. Hij pakte wat kruiden van potjes en mengde ze bijeen om er een thee van te laten zetten. Hij glimlachte kalm en keek naar de voorzijde van zijn vertrek toen hij geklop dacht te horen. ‘Kom maar binnen,’ sprak hij kalm. De koude wind blies ook zijn gure kant naar binnen voor enkele seconden en Mathias keek even naar het fornuis om te kijken of het vuur niet uit was gegaan. Daarna gleed zijn blik naar zijn gast en glimlachte. ‘Ik had je al verwacht,’ sprak hij kalm en glimlachte met vriendelijke blik naar Zale. Mathias had deze kerel al langere tijd gevolgd. Het was hem niet ontgaan dat Zale een nieuwe gedropte shifter met vriendelijkheid had ontvangen, daarnaast had Mathias oor gekregen van zijn nogal stumpelig richtingsgevoel. En desondanks dat richtingsgevoel hij zich er toch weer standvastig had geweerd. Met lichte interesse had hij daarom een persoonlijke uitnodiging aan hem gegeven. Het was niet vreemd dat hij de schaaktafel voor twee personen had gedekt. ‘Neem plaats, neem plaats,’ sprak Mathias openhartig en glimlachte. ‘Doe alsof je thuis bent,’ grapte hij gezien alles in het Aqua-terrein zijn thuis betaamde. ‘Kan ik je wat te drinken inschenken?’ vroeg Mathias vriendelijk. ‘Ik heb thee,’ sprak hij kalm om de grens van General op soldier te verkleinen. Voor nu was het twee mannelijke leeftijdsgenoten onder elkaar. Hoewel Mathias zijn eigen bedoelingen bij dit potje schaak had, was het voor Zale de bedoeling dat hij zich er zo gemakkelijk mogelijk bij voelde. Want een richtingsgevoel die je in de steek liet kon twee dingen betekenen, je kon moeilijk op je gevoel oriënteren of je dacht veel te veel na bij wat je deed bij het oriënteren. En dat kon in beide gevallen wellicht positief zijn voor Zale.

Dit topic is gereserveerd voor Zale.

Soldier

Met lang gestrekte passen liep de jongen door het Aqua kamp heen. Hij was onderweg naar het huis van Mathias, de General van Aqua. Hij had zo zijn vraagtekens bij de reden waarom hij werd geroepen. Die had hij echter in zijn hoofd opzij geschoven en was maar gewoon gaan lopen. Hij zou wel zien wat er zou gaan gebeuren zodra hij er aan kwam. Hij had niets fout gedaan dat hij wist, en zijn geweldige gevoel voor richting konden ze hem ook niet bepaald kwalijk nemen. Aangekomen bij het huis klopte hij drie keer met zijn knokkels op de deur. ‘Kom maar binnen,’ klonk Mathias' stem waarop Zale de deur opende. De warmte van het huis omhelsde hem en stootte de kou van buiten af. ‘Ik had je al verwacht,’ zei de witharige met een glimlach. Zale grijnsde terug, natuurlijk had hij hem verwacht, hij had niet voor niets een persoonlijke uitnodiging gekregen. Zale keek even rond in het huis voor Mathias weer sprak. ‘Neem plaats, neem plaats,’ zei hij waarop de jongen kort knikte. ‘Doe alsof je thuis bent,’ grapte de General waarop Zale op de manier grinnikte waarop alleen hij kon grinnikte. Vroeger had hij het vervelden gevonden maar nu vond hij het eigenlijk wel leuk dat het zo apart klonk. ‘Kan ik je wat te drinken inschenken?’ Op de vraag keek de jongen met het lavendelkleurige haar de ander wat vragend aan. Niet omdat hij het niet begreep maar meer om te vragen wat hij allemaal in huis had. ‘Ik heb thee,’ vervolgde Mathias dan ook. "Ja graag," glimlachte Zale terug. Inmiddels zat hij al aan de schaaktafel. Hij was aan de witte kant gaan zitten. "Ik ga voor wit en jij begint," zei Zale terwijl hij in zijn hoofd al lichtelijk aan het doornemen was wat hij zou kunnen gebruiken voor tactiek. Waarschijnlijk zou het gewoon weer op gevoel gaan zoals altijd en kwam er bij hem niet veel tactiek aan te pas.
Spoiler:

General

Mathias zag hoe de lavendelkleurige dos haren zich gelijk op zijn gemak liet voelen en hij glimlachte op de eigenzinnige gegrinnik. Mathias kon unieke figuren wel warderen in zijn omgeving. Zwijgzaam schonk hij twee flinke glazen thee in en schoof een la in de keuken open waar hij zelfgebakken koekjes in blik had zitten. Hij liep naar de tafel en zette het spul netjs neer en ging rustig zitten aan de zwarte zijde. ‘Interessant,’ sprak hij kalm en glimlachte op Zales reactie dat hij eerst ging. Een persoon die inging op de reactie van een ander. Heel gebruikelijk om je voordeel te kunnen bepalen. Mathias keek even naar Zale maar deed wat je als enige kon doen, hij verzette een pion. Hij nam rustig een slok van zijn thee een keek naar Zale, benieuwd wat zijn tactiek was. Ging hij hem kopiëren, ging hij voor een eigen keuze. ‘Nu we toch aan het schaken zijn,’ sprak hij kalm en keek naar Zale. ‘Stel dit schaakbord is werkelijk een oorlog,’ sprak hij kalm. ‘En jou kleur is de roedel,’ sprak hij kalm. ‘Wat zijn de pionen op het veld?’ sprak hij kalm en keek naar Zale met indringende blik.

First move:

Soldier

De thee en een blik met koekjes werden op tafel gezet. ‘Interessant,’ was het woord dat Zale nog maar amper verstond gezien zijn concentratie even geheel was uitgegaan naar de damp die van de thee af kwam. Warme thee stond voor hem gelijk aan lang wachten, na al die jaren kon hij nog steeds geen warme thee drinken. De eerste pion werd door Mathias verzet. Het was heel normaal om te beginnen met een pion, bijna iedereen deed dat. Zale vond het echter maar saai om het basis spel te spelen en verzette daarom niet een pion maar een paard. Dat maakte het spel dan nog net wat interessanter na zijn mening. ‘Nu we toch aan het schaken zijn,' zei Mathias wat Zale van het bord liet opkijken. ‘Stel dit schaakbord is werkelijk een oorlog,’ de jongen met het lavendelkleurige haar fronste kort. ‘En jou kleur is de roedel,’ vervolgde Mathias. ‘Wat zijn de pionen op het veld?’ Vroeg de witharige uiteindelijk aan hem. "Nou dan zou het spel niet meer kloppen want dan zouden alle stukken om te beginnen al pionnen moeten zijn. Geen torens, paarden, lopers, koningin of koning. Alles en iedereen gelijk." Antwoordde hij waarna hij Mathias met een wat vragende blik in zijn ogen aankeek. Het was een aparte vraag, iets dat hij nog nooit iemand had horen zeggen. Zou het iets te maken hebben met de reden dat hij die uitnodiging had gekregen? Vast niet. Zelf kwam hij soms ook met de bijzonderste vragen, zoiets zou het waarschijnlijk zijn.
Spoiler:

General

Mathias had gekeken naar de persoon die aan de andere kant van de tafel zat. Zwijgzaam keek hij naar het spelbord om zijn vraag goed te formuleren. Hij keek toen op naar Zale en zijn reactie was niet bepaald wat hij verwacht had. ‘Iedereen is gelijk?’ sprak hij nadenkend en keek naar het schaakbord. ‘Wellicht kan je gelijk er in hebben, maar in een schaakbord beweegt iedereen anders, je hebt een paard niet voor niets gebruikt en niet je koningin, koning, toren of loper,’ sprak hij kalm. ‘In de eerste beurt kun je enkel een paard en pion spelen,’ sprak hij kalm. ‘Stel de pionnen zijn de soldiers van een roedel. ‘Zonde om op te offeren, iets wat je absoluut niet wilt, want ze kunnen het spel in je voordeel behouden,’ sprak hij kalm en zette zijn tweede pion naar voren. ‘Wie zou de koning in jou ogen zijn dan? Als Ignis met Aqua in oorlog zou komen, wat zou onze koning vormen?’ sprak hij kalm en keek naar Zale. Zijn ogen hadden een tevreden twinkeling. Het antwoord wat hij had gegeven was geenzins een verkeerd antwoord. We waren allemaal gelijk in een oorlog. En dat sierde deze kerel. Mathias was het met hem eens. In een oorlog ging hij zich niet belangrijker voelen, wel verantwoordelijk voor alle slachtoffers, maar niet hoger in aanzien. Al zag hij de pion echt niet als een minderwaardig figuur op het schaakbord, niet minder dan een paard of minder dan een loper. Zelfs de koningin had minder macht op het spelbord, ookal kon ze het meeste vluchten en aanvallen, waardoor ze het sterkste was. Mathias zijn ogen keken naar Zale, benieuwd naar wat hij zou zeggen.

Spoiler:

Soldier

‘Iedereen is gelijk?’ Herhaalde Mathias hem op een nadenkende toon. ‘Wellicht kan je gelijk er in hebben, maar in een schaakbord beweegt iedereen anders, je hebt een paard niet voor niets gebruikt en niet je koningin, koning, toren of loper,’ vervolgde de witharige. Zale knikte bevestigend. Iedereen gelijk ging bij dit spel dan ook totaal niet op, daarom had hij dan ook gezegd dat het spel dan niet meer zou kloppen. ‘In de eerste beurt kun je enkel een paard en pion spelen.’ De pionnen stonden op de voorste rij, de paarden konden 'springen' over de pionnen. ‘Stel de pionnen zijn de soldiers van een roedel. Zonde om op te offeren, iets wat je absoluut niet wilt, want ze kunnen het spel in je voordeel behouden,’ vertelde Mathias terwijl hij zijn volgende pion verzette. ‘Wie zou de koning in jou ogen zijn dan? Als Ignis met Aqua in oorlog zou komen, wat zou onze koning vormen?’ Zale fronste kort waarna hij zelf ook een pion verzette. "De koning eh? Een logisch antwoord zou zijn dat jij dat zou zijn gezien je de General bent. Alleen als de koning word verslagen is het spel over. Dat is in het geval van Aqua niet zo. Daar ben ik vrij zeker van. De koning zou staan voor..." Vertelde de jongen terwijl zijn ogen van Mathias even naar het bord gingen en vervolgens weer terug. "Het groepsgevoel, het gevoel van verbondenheid onder de leden. Vastberadenheid, zelfverzekerdheid, de wil om te vechten voor wat ons lief is."
Spoiler:

General

Mathias zijn ogen keken naar Zale en zweeg terwijl hij de pion zag verzetten. Voor Mathias waren de pionen de soldiers die geen gaven hadden. Ze waren behendig en konden gevaarlijk zijn, maar waren minder weerbaar en konden niet zo goed vluchten als de torens, paarden en lopers. Ze hadden maar een kant die ze in konden en dat was vooruit al vechtend. Als ze het einde van het strijdveld konden zien werden ze nog eens gepromoveerd tot andere schaakstukken, vonden ze hun gaves ontdekken. Zo was het antwoord van Zale een verassend antwoord op wat hij had verwacht. Mathias zette zijn loper een vakje schuin opzij en keek Zale aan terwijl hij sprak, maar zijn glimlach verraade dat het antwoord prachtig was. Het groepsgevoel was een krachtig wapen dat de roedel kon hebben. Hun trots als waterroedel. Mathias keek naar de koning. Het kon niet in woorden uitgedrukt worden en daarom moeilijk verplaatsen op het front. Wellicht waren de kinderen van de roedel, de nieuwe generatie zo gek nog geen koning. Mathias keek naar Zale op en glimlachte. ‘Dus de koning is in dit geval het groepsgevoel,’ sprak hij kalm. Wonderful, splendid, superb! Mathias keek hem aan en glimlachte. ‘Dat is een mooi geformuleerd antwoord,’ sprak hij kalm en keek naar Zale. Hij kon voelen aan hoe Zale was dat ze qua gedrag wellicht twee andere figuren waren, maar als general hadden ze het wellicht net zo sterk gebracht. Mathias dacht even diep na. Dit kon nog eens interessant uitpakken de komende activiteit. Mocht Zale zijn groepsgevoel echt als koning zien hoopte hij dat deze kerel zich daarin zou ontpoppen de komende tijd.

Spoiler:

Soldier

‘Dus de koning is in dit geval het groepsgevoel,’ vatte Mathias in het kort samen wat hij had gezegd. ‘Dat is een mooi geformuleerd antwoord,’ vervolgde de witharige. Zodra Zale de glimlach op zijn gezicht zag glimlachte hij vriendelijk terug. De loper van de General was verzet. En weer zonder er echt diep over na te denken, of ver vooruit te plannen, verzette hij een van zijn pionnen. "Het is zeg maar zo. Zo lang we nog voor elkaar kunnen en willen vechten is het niet voorbij. Pas als iedereen het opgeeft of er geen persoon meer zou kunnen vechten is het over. Dan is de koning bij schaken geslagen." Vertelde Zale in een poging om zijn uitleg nog wat te verduidelijken. Het bleef een gevoel dat niet met woorden uit te leggen viel dus echt makkelijk ging het Zale ook niet af.
Spoiler:

General

Mathias kreeg een vermakelijke grijns op zijn gelaat vanaf het moment dat Zale zijn antwoord toelichtte. Mathias schoof zijn stoel naar achter en nam de laatste slok thee en liep vervolgens even langs het keukenblok. Dook onder in de kastjes alsof hij iets leek te zoeken, maar kwam zonder iets terug. ‘Wellicht, kun je me dan ook vertellen wat een groep zou doen zonder dat ik er bij ben,’ sprak hij kalm en keek naar het schaakbord toen hij doodleuk zijn tweede loper in een vervaarlijke V positie voor Zal bracht. De pionen konden nu in ieder geval niet meer gek veel naar voren gaan van Zale. ‘Kun je me vertellen wat nodig is in een situatie waar een leider zoals ik mist en er toch iets dient gedaan te worden?’ sprak hij kalm en keek naar Zale met een scherpe blik. Eentje die nu niet meer zo vriendelijk stond maar meer analytisch, eentje die je niet vaak zag bij Mathias. Hij keek dwars in zijn ogen, zocht naar enige aarzeling, twijfel of tweede gedachten. Erg benieuwd naar de reactie van Zale..

Spoiler:

Soldier

Met een nieuwsgierige blik in zijn ogen leunde Zale wat opzij om Mathias te kunnen zien toen hij op was gestaan en de keuken in was gelopen. ‘Wellicht, kun je me dan ook vertellen wat een groep zou doen zonder dat ik er bij ben,’ zei de witharige toen hij terug kwam lopen vanuit de keuken. Een tweede loper werd verzet. ‘Kun je me vertellen wat nodig is in een situatie waar een leider zoals ik mist en er toch iets dient gedaan te worden?’ Vervolgde Mathias met een andere blik in zijn ogen dan Zale gewend was van de General. "Als er tijd is kunnen de oudsten samen met Lieutenant en de Specialists overleggen over wat de beste actie zou zijn. Als het op moment van gevecht zou zijn heeft de Lieutenant de leiding, als die er niet is moet er worden geluisterd naar de Specialist en de First Class Soldiers. Als er geen van die meer zijn zal een Soldier moeten opstappen en de leiding durven te nemen. Natuurlijk zal bij elke situatie het belang en de veiligheid van de roedel als richtlijn moeten worden gebruik gezien dat uiteindelijk toch het belangrijkste is." Vertelde de jongen met het lavendelkleurige haar op een rustige toon waarna hij een van de pionnen verzette op het bord. Na zijn zet keek hij Mathias weer vragend aan. Er waren inmiddels al aardig wat vragen gekomen waarvan hij de oorsprong niet wist en dat stond hem niet helemaal aan. Veel kwaad zou het echter ook weer niet kunnen gezien het toch de General was waar hij tegen sprak en niet een of andere vreemde uit een andere pack.
Spoiler:

General

Mathias wist dat hij eigenlijk ongestoord aan het vragen was naar iets wat je als leider ook anders te weten kon komen, maar anderzijds was het voor hem gewoonweg normaal om dit te doen. Zijn antwoord was echter weer iets wat men wel kon verwachten. De firstclass, specialists en Lieutenant zouden de touwtjes moeten overnemen als hij er niet was. Kortom het schaakspel ging ook verder, al zou de koningin geslagen worden. Sterker nog, zou het nog mogelijk zijn door een soldier om hem terug te halen met wat hulp. Als het een pion de soldier vertegewoordigde. Mathias keek naar Zale en glimlachtte. Hij wist de oorzaak niet van deze vragen, maar misschien was het slim om deze jongeman iets meer prijs te gunnen. 'Wellicht is het slim voor je om jezelf in te schrijven voor de jacht die komen gaat,' sprak hij kalm. 'We kunnen een figuur als jou goed gebruiken bij zo'n opdracht,' sprak hij kalm en zette zijn loper in het spel.

Spoiler:

Soldier

Inmiddels wilde de jongen wel weten waar al de vragen vandaan kwamen maar wilde dan ook weer niet zo vreselijk brutaal zijn om het te vragen. Als het een reden zou hebben zou hij die uiteindelijk toch wel te weten komen. Dan was het alleen een kwestie van geduld hebben. 'Wellicht is het slim voor je om jezelf in te schrijven voor de jacht die komen gaat,' zei Mathias dat Zale opnieuw van het schaakbord liet opkijken. 'We kunnen een figuur als jou goed gebruiken bij zo'n opdracht,' vervolgde de witharige waarna hij een loper verzette. Als reactie verzette de jongen met het lavendelkleurige haar meteen zijn toren die op dat moment gevaar liep. "Die van het prikbord? Ik sta als tweede op de lijst." Zei Zale met een grijns op zijn gezicht. Het leek hem een leuke ervaring en gewoon geweldig om te doen met de roedel.
Spoiler: