za nov 28, 2015 9:19 pm
Op avontuur gaan was een stuk minder leuk in zijn eentje. Hoewel hij nog steeds dezelfde adrenaline kick kreeg en de landschappen die hij zag nog steeds zijn adem wegnamen, was het gewoon minder leuk. Toen zijn vader kwam te overlijden, gingen hij en zijn lief nog wel eens op pad, maar nu ook zij weg was... Cyril ging nog vaak op stap, maar nooit met de intentie om een avontuur te beleven. Hij was altijd aan het zoeken, zoeken, zoeken. Vandaag was anders. Vandaag had hij in de vroege, frisse ochtend besloten er weer eens op uit te gaan voor recreatie, omdat hij het kon en het zo lang niet gedaan had en hoewel hij genoot, was hij zich er maar al te goed van bewust dat hij nog meer genoten had met iemand aan zijn zijde.
Wellicht had hij ook meer genoten als hij op Ignis territoria gebleven was. De jongvolwassene kon eigenlijk niet zo goed herinneren wanneer hij Ignis terrein verlaten had en zich op de landschappen van Terra begeven had. Het was mooi, zeker, hij kwam eigenlijk vrij weinig in de gebieden van de andere roedels, maar toch... Wellicht was het de wolf binnenin hem, die veel sterker over grenzen dacht dan Cyril zelf. Ach, zo lang hij hier niet met kwade bedoelingen was, kon hem niks aangedaan worden. De roedels waren relatief neutraal tegenover elkaar en hun gebieden waren open voor anderen, tot op zekere hoogte. Daarnaast zou Cyril liegen als hij hier op deze prachtige kliffen niet ooit terug wilde komen om van het uitzicht te genieten. Het was wonderschoon en het gevaar dat de kliffen en de gladde ondergrond boden maakten het alleen nog maar beter.
De jonge man stond op één van de kliffen, geen aandacht schenkend aan zijn omgeving maar enkel voor zich uit aan het kijkend naar het prachtige uitzicht dat zich voor hem uitstrekte. Hierdoor merkte hij de plotselinge harde windstoot echter niet tot deze hem bijna van zijn sokken duwde. Hij slaakte een geschrokken geluidje en dwong zichzelf wild zwaaiend in een poging zijn evenwicht te behouden van de kant af. In zijn worsteling niet de wilde golven in te tuimelen, had hij het echter voor elkaar gekregen zijn trouwring van zijn vinger af te duwen. De weerkaatsing van licht op het gouden sierraad trok direct zijn aandacht en geschrokken haalde hij naar de ring uit, maar hij was net niet snel genoeg. In zijn schrik van zowel de windstoot als het verliezen van de ring tuimelde hij achter de ring aan en natuurlijk, natuurlijk stapte hij verkeerd. Hij zette zijn voet op een wel heel glibberig stukje steen, waarop zijn voet weggleed en Cyril zijn evenwicht verloor. Zijn handen grepen om zich heen, op zoek naar houvast, maar het was tevergeefs. De jongen gleed een diepe maar enigszins nauwe grot in via een gat in de grond, kwam hard op zijn achterste terecht en kreunde pijnlijk. Enkele meters van hem af lag zijn ring.
Hij had geluk dat hij weg gestapt was van de klifkant of hij lag nu in de zee, maar dit was nou ook niet helemaal ideaal...
( & Zale + Zalvane! )
( Plot idee: Cyril trekt in zijn poging houvast te vinden iemand mee de grot in :'D Ze vragen numero 3 hen te helpen eruit te komen)
( Plot idee 2: Ze flikkeren alledrie de grot in. Succes, mannen. )
( Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen!! ;w; )
Wellicht had hij ook meer genoten als hij op Ignis territoria gebleven was. De jongvolwassene kon eigenlijk niet zo goed herinneren wanneer hij Ignis terrein verlaten had en zich op de landschappen van Terra begeven had. Het was mooi, zeker, hij kwam eigenlijk vrij weinig in de gebieden van de andere roedels, maar toch... Wellicht was het de wolf binnenin hem, die veel sterker over grenzen dacht dan Cyril zelf. Ach, zo lang hij hier niet met kwade bedoelingen was, kon hem niks aangedaan worden. De roedels waren relatief neutraal tegenover elkaar en hun gebieden waren open voor anderen, tot op zekere hoogte. Daarnaast zou Cyril liegen als hij hier op deze prachtige kliffen niet ooit terug wilde komen om van het uitzicht te genieten. Het was wonderschoon en het gevaar dat de kliffen en de gladde ondergrond boden maakten het alleen nog maar beter.
De jonge man stond op één van de kliffen, geen aandacht schenkend aan zijn omgeving maar enkel voor zich uit aan het kijkend naar het prachtige uitzicht dat zich voor hem uitstrekte. Hierdoor merkte hij de plotselinge harde windstoot echter niet tot deze hem bijna van zijn sokken duwde. Hij slaakte een geschrokken geluidje en dwong zichzelf wild zwaaiend in een poging zijn evenwicht te behouden van de kant af. In zijn worsteling niet de wilde golven in te tuimelen, had hij het echter voor elkaar gekregen zijn trouwring van zijn vinger af te duwen. De weerkaatsing van licht op het gouden sierraad trok direct zijn aandacht en geschrokken haalde hij naar de ring uit, maar hij was net niet snel genoeg. In zijn schrik van zowel de windstoot als het verliezen van de ring tuimelde hij achter de ring aan en natuurlijk, natuurlijk stapte hij verkeerd. Hij zette zijn voet op een wel heel glibberig stukje steen, waarop zijn voet weggleed en Cyril zijn evenwicht verloor. Zijn handen grepen om zich heen, op zoek naar houvast, maar het was tevergeefs. De jongen gleed een diepe maar enigszins nauwe grot in via een gat in de grond, kwam hard op zijn achterste terecht en kreunde pijnlijk. Enkele meters van hem af lag zijn ring.
Hij had geluk dat hij weg gestapt was van de klifkant of hij lag nu in de zee, maar dit was nou ook niet helemaal ideaal...
( & Zale + Zalvane! )
( Plot idee: Cyril trekt in zijn poging houvast te vinden iemand mee de grot in :'D Ze vragen numero 3 hen te helpen eruit te komen)
( Plot idee 2: Ze flikkeren alledrie de grot in. Succes, mannen. )
( Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen!! ;w; )
welcome
